การปรากฏแก่สาวกเจ็ดคน
1 ต่อมาอีซาได้ปรากฏตัวแก่พวกสาวกอีกครั้งหนึ่งที่ทะเลทิเบเรียส เหตุการณ์เป็นดังนี้ 2 คือ ซีโมนเปโตร โธมัสที่เรียกว่าแฝด นาธานาเอลชาวบ้านคานาแคว้นกาลิลี บุตรทั้งสองของเศเบดี และสาวกของท่านอีกสองคน กำลังอยู่ด้วยกัน
3 ซีโมนเปโตรบอกพวกเขาว่า “ข้าจะไปจับปลา” พวกเขาจึงพูดกับซีโมนว่า “เราจะไปด้วย” แล้วพวกเขาก็ออกไปลงเรือ แต่คืนนั้นเขาจับปลาไม่ได้เลย
4 เมื่อถึงรุ่งเช้า อีซามายืนอยู่ที่ฝั่ง แต่พวกสาวกไม่รู้ว่าเป็นท่าน 5 ท่านถามพวกเขาว่า “ลูกเอ๋ย ยังไม่ได้ปลาหรือ?” เขาตอบว่า “ยัง” 6 ท่านกล่าวกับพวกเขาว่า “จงทอดอวนลงทางด้านขวาเรือ แล้วจะได้ปลามาบ้าง” เขาจึงทอดอวนลงและได้ปลาจำนวนมาก จนลากอวนขึ้นไม่ไหว 7 สาวกคนที่อีซารัก บอกเปโตรว่า “เป็นอีซา
ผู้เป็นเจ้านาย” เมื่อเปโตรได้ยินว่าเป็นท่านผู้เป็นเจ้านาย เขาก็หยิบเสื้อมาสวมเพราะถอดเสื้ออยู่ แล้วก็กระโดดลงทะเล 8 แต่สาวกคนอื่นๆ นั้นนั่งเรือมาและลากอวนที่ติดปลาเต็มนั้นมาด้วย เพราะพวกเขาอยู่ห่างจากฝั่งไม่มากนัก ไกลประมาณหนึ่งร้อยเมตรเท่านั้น
9 เมื่อพวกเขาขึ้นมาบนฝั่งก็เห็น ขนมปังและปลาปิ้งอยู่บนถ่านที่ติดไฟอยู่ 10 อีซากล่าวกับพวกเขาว่า “เอาปลาที่เพิ่งจับได้มาหน่อยสิ” 11 ซีโมนเปโตรจึงลงไปในเรือแล้วลากอวนขึ้นฝั่ง อวนนั้นเต็มไปด้วยปลาตัวใหญ่ๆ มีหนึ่งร้อยห้าสิบสามตัว แม้จะมีมากขนาดนั้นอวนก็ไม่ขาด 12 อีซากล่าวกับพวกเขาอีกว่า “มารับประทานอาหารกันเถิด” พวกสาวกไม่มีใครกล้าถามท่านว่า “ท่านเป็นใคร?” เพราะพวกเขารู้อยู่แล้วว่าเป็นท่าน 13 อีซาเข้ามาหยิบขนมปังและปลาแจกให้พวกเขา 14 นี่เป็นครั้งที่สามที่อีซาได้ปรากฏตัวแก่พวกสาวก หลังจากที่อัลลอฮฺทรงให้ท่านฟื้นขึ้นจากความตายแล้ว
อีซากับเปโตร
15 เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้ว อีซากล่าวกับซีโมนเปโตรว่า “ซีโมนบุตรยะหฺยา ท่านรักเรามากกว่าสาวกเหล่านี้รักเราหรือเปล่า?” เขาตอบท่านว่า “ใช่ ท่านเจ้าข้า ท่านทราบว่าข้าพเจ้ารักท่าน” ท่านจึงสั่งเขาว่า “จงเลี้ยงดูลูกแกะของเราเถิด” 16 ท่านกล่าวกับเขาครั้งที่สองว่า “ซีโมนบุตรยะหฺยา ท่านรักเราหรือเปล่า?” เขาตอบท่านว่า “ใช่ ท่านเจ้าข้า ท่านทราบว่าข้าพเจ้ารักท่าน” ท่านสั่งเขาว่า “จงดูแลแกะของเราเถิด” 17 ท่านกล่าวกับเขาครั้งที่สามว่า “ซีโมนบุตรยะหฺยา ท่านรักเราหรือเปล่า?” เปโตรเสียใจมากที่ท่านถามเขาครั้งที่สามว่า “ท่านรักเราหรือเปล่า?” เขาจึงตอบท่านว่า “ท่านเจ้าข้า ท่านทราบทุกสิ่ง ท่านรู้ดีว่าข้าพเจ้ารักท่าน” อีซาจึงสั่งเขาอีกว่า “จงเลี้ยงดูแกะของเราเถิด 18 เราบอกความจริงกับท่านว่า เมื่อท่านยังหนุ่ม ท่านก็คาดเอวของท่านเองและเดินไปไหนๆ ตามที่ท่านปรารถนา แต่เมื่อแก่แล้ว ท่านจะยื่นมือออกมาแล้วคนอื่นจะมัดท่าน และพาท่านไปในที่ที่ท่านไม่ปรารถนาจะไป” 19 (ที่อีซากล่าวอย่างนั้นก็เพื่อชี้ให้เห็นว่าเปโตรจะถวาย
พระเกียรติแด่อัลลอฮฺด้วยการตายแบบใด) เมื่อกล่าวอย่างนั้นแล้ว ท่านจึงพูดกับเปโตรว่า “จงตามเรามาเถิด”
อีซากับสาวกที่ท่านรัก
20 เปโตรเหลียวหลังเห็นสาวกคนที่ท่านรักตามมา (สาวกคนนั้น คือคนที่เอนตัวลงใกล้ท่านขณะรับประทานอาหารและถามว่า “ท่านเจ้าข้า คนที่จะทรยศท่านเป็นใคร?”) 21 เมื่อเปโตรเห็นสาวกคนนั้นจึงถามอีซาว่า “ท่านเจ้าข้า คนนี้จะเป็นยังไงบ้าง?” 22 อีซากล่าวกับเขาว่า “ถ้าเราอยากให้เขาอยู่จนกว่าเราจะมา มันเกี่ยวอะไรกับท่าน? จงตามเรามาเถิด” 23 เพราะฉะนั้นคำที่ว่าสาวกคนนั้นจะไม่ตาย จึงลือกันไปท่ามกลางพวกพี่น้อง อีซาไม่ได้กล่าวกับเขาว่าสาวกคนนั้นจะไม่ตาย แต่กล่าวว่า “ถ้าเราอยากให้เขาอยู่จนกว่าเราจะมา มันเกี่ยวอะไรกับท่าน?”
24 สาวกคนนี้แหละที่เป็นคนเล่าและเขียนถึงเรื่องทั้งหมดนี้ และเราทราบว่าเขาเล่าความจริง
25 อีซายังได้ทำสิ่งอื่นๆ อีกมากมาย ถ้าจะเขียนให้หมดทุกสิ่ง ข้าพเจ้าคิดว่าแม้ที่ทั้งโลกดุนยาก็ไม่พอที่จะเก็บหนังสือที่จะเขียนนั้น