แกะหาย
1 ครั้งหนึ่ง พวกคนเก็บภาษีและคนบาป มาฟังอีซาสอน 2 พวกฟาริสีกับธรรมาจารย์จึงพากันบ่นติเตียนว่า “ชายคนนี้ต้อนรับพวกคนบาป ทั้งยังกินร่วมกับคนพวกนั้นด้วย”
3 อีซาจึงกล่าวเป็นเรื่องเปรียบเทียบว่า
4 “สมมุติว่าคนหนึ่งในพวกท่านมีแกะอยู่ร้อยตัว แล้วตัวหนึ่งหายไป เขาจะทำอย่างไร? เขาก็จะทิ้งแกะเก้าสิบเก้าตัวไว้ในทุ่งหญ้า แล้วออกเที่ยวตามหาแกะที่หายไปจนพบ 5 เมื่อพบแล้ว เขาจะยกขึ้นใส่บ่าแบกมาด้วยความชื่นชมยินดี 6 เมื่อมาถึงบ้าน เขาก็เรียกมิตรสหายเพื่อนบ้านมาพร้อมหน้ากันแล้วว่า ‘มาร่วมยินดีด้วยกันเถิด เพราะข้าพเจ้าพบแกะตัวที่หายไปนั้นแล้ว’ 7 เช่นเดียวกัน เราขอบอกว่า ในสรวงสวรรค์จะยินดีปรีดาเรื่องคนบาปคนเดียวที่เตาบะฮฺตัวเสียใหม่ มากกว่าเรื่องคนดีเก้าสิบเก้าคนที่ไม่ต้องเตาบะฮฺตัวเสียใหม่
เงินเหรียญหาย
8 “หรือสมมุติว่า หญิงคนหนึ่งมีเหรียญเงินสิบเหรียญ แต่เผอิญหายไปเสียเหรียญหนึ่ง นางจะทำอย่างไรเล่า? นางจะจุดตะเกียงขึ้นส่องค้นหา แล้วจะกวาดบ้านเพื่อหาดูให้ทั่วทุกแห่งจนกว่าจะพบ 9 เมื่อพบแล้วนางจะเรียกทั้งมิตรสหายเพื่อนบ้านมาบอกอย่างดีอกดีใจว่า ‘ดีใจกับฉันด้วยซิ เพราะฉันพบเงินเหรียญที่หายไปนั้นแล้ว’ 10 ในทำนองเดียวกันเราบอกท่านทั้งหลายว่า จะมีความชื่นชมยินดีท่ามกลางพวก
มลาอิกะฮฺเรื่องคนบาปคนเดียวที่เตาบะฮฺตัวเสียใหม่”
ลูกที่หลงผิด
11 อีซายังเล่าเรื่องให้เขาฟังอีกว่า “ยังมีชายคนหนึ่ง มีบุตรชายสองคน 12 บุตรคนเล็กมาหาพ่อรบเร้าว่า’คุณพ่อ แบ่งทรัพย์สมบัติส่วนของลูกให้ลูกด้วย’ บิดาจึงแบ่ง
ทรัพย์สมบัติให้บุตรทั้งสองคน 13 ต่อจากนั้นไม่กี่วัน บุตรคนเล็กก็ขายสมบัติส่วนของเขาแล้วรวบรวมเงินออกจากบ้านไปเมืองไกล เขาผลาญทรัพย์สมบัติและใช้ชีวิตอย่างเหลวแหลก 14 จนหมดเนื้อหมดตัว แล้วก็เกิดกันดารอาหารทั่วเมืองนั้น เขาไม่มีเงินเหลือเลย 15 จึงไปรับจ้างทำงานอยู่กับชาวเมืองนั้น ซึ่งใช้เขาออกไปเลี้ยงหมูในทุ่ง 16 บุตรคนเล็กอยากจะกินฝักถั่วที่หมูกิน แต่ไม่มีใครยอมให้เขากิน 17 เมื่อเขาสำนึกตัวได้ จึงคิดรำพึงกับตัวเองว่า ‘ลูกจ้างของคุณพ่อแม้มีอยู่หลายคน ก็ยังมีอาหารเหลือกิน แต่ข้ากลับจะมาอดตาย 18 ข้าจะกลับไปหาคุณพ่อ บอกท่านว่า “ลูกผิดต่ออัลลอฮฺและผิดต่อคุณพ่อด้วย 19 ลูกไม่สมควรจะได้ชื่อว่าเป็นลูกของคุณพ่ออีกต่อไปขอใช้ลูกเหมือนที่คุณพ่อใช้พวกลูกจ้างเถิด” ‘ 20 แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินทางกลับไปหาบิดาของเขา
“ขณะที่ยังอยู่แต่ไกล บิดาของเขาเห็นเขาก็สงสาร วิ่งเข้าไปกอดจูบบุตรชาย 21 คุณพ่อ บุตรชายพูด ‘ลูกทำผิดต่ออัลลอฮฺและผิดต่อคุณพ่อด้วย ไม่สมควรจะได้ชื่อว่าเป็นลูกของคุณพ่ออีกต่อไป’ 22 แต่บิดากลับหันไปตะโกนเรียกพวกคนรับใช้ ‘เร็วเข้าเถอะ’ เขาว่า ‘จงรีบไปเอาเสื้อที่ดีที่สุดออกมาสวมให้เขา เอาแหวนมาสวมที่นิ้วมือ และเอารองเท้ามาสวมให้ด้วย 23 แล้วไปเลือกเอาลูกวัวอ้วนมาฆ่าเลี้ยงฉลองกัน 24 เพราะลูกของเราคนนี้เหมือนตายจากไปแล้ว แต่กลับมีชีวิตขึ้นมาอีก เขาหายไปแล้ว แต่เดี๋ยวนี้กลับได้พบกันอีก’ แล้วงานเลี้ยงฉลองก็ได้เริ่มขึ้น
25 “ในระหว่างนั้น บุตรชายคนโตอยู่ในทุ่งนา กำลังเดินกลับบ้าน เมื่อใกล้จะถึงบ้านแล้ว เขาได้ยินเสียงเพลงและมองเห็นคนเต้นรำทำเพลงกัน 26 ก็เรียกคนรับใช้คนหนึ่งมาถามว่า ‘นั่นเขามีงานอะไรกันนะ’ 27 คนรับใช้ตอบว่า ‘น้องชายของท่านกลับมาบ้านแล้ว และนายให้ฆ่าลูกวัวอ้วนพี เพราะน้องชายของท่านกลับมาอย่างปลอดภัย’
28 พี่ชายฟังแล้วก็โกรธมาก ไม่ยอมเข้าบ้านจนบิดาต้องออกมาอ้อนวอนให้เข้าไปในบ้าน 29 เขาตอบบิดาว่า ‘ดูเอาเถิดคุณพ่อ ลูกทำงานให้คุณพ่อเหมือนทาส ลูกไม่เคยขัดคำสั่งของคุณพ่อเลยแม้แต่ครั้งเดียว แล้วคุณพ่อเคยให้อะไรลูกหรือเปล่า? ไม่เคยให้แพะแม้สักตัวเดียวมาฆ่าเลี้ยงพวกเพื่อนๆ 30 แต่ลูกชายคนนั้นของคุณพ่อ ผลาญทรัพย์ทั้งหมดด้วยการคบหาพวกหญิงเสเพล และเมื่อกลับมาบ้าน คุณพ่อกลับฆ่าลูกวัวอ้วนพันธุ์ดีเลี้ยงฉลองเสียอีก’ 31 บิดาจึงตอบว่า ‘ลูกเอ๋ย ลูกอยู่กับพ่อที่บ้านตลอดเวลา ทุกสิ่งที่พ่อมีก็เป็นของลูกหมด 32 เราต้องฉลองและมีความสุขกัน เพราะน้องชายของลูกนั้นเหมือนตายแล้ว แต่กลับมีชีวิตอีก เหมือนคนที่สาบสูญไปแล้ว แต่กลับมาพบกันอีก'”