อีซาถูกอิบลิสสล่อลวง
1 เมื่ออีซากลับจากแม่น้ำจอร์แดน ท่านเต็มไปด้วยอัลรูฮุลกุดุซู และรุฮุลลอฮ์ทรงนำท่านเข้าไปในถิ่นกันดาร 2 ที่ซึ่งอิบลิสมาล่อลวงท่านอยู่ถึงสี่สิบวัน ตลอดเวลานั้นอีซามิได้รับประทานอะไรเลย เมื่อพ้นเวลานั้นไปแล้วจึงหิวมาก
3 อิบลิสจึงพูดกับท่านว่า “ถ้าท่านเป็นอัล-มะซีฮฺผู้เป็นที่รักยิ่งของอัลลอฮฺ จงสั่งก้อนหินนี้ให้กลายเป็นขนมปังซิ”
4 อีซาตอบว่า “ในอัลกิตาบมีเขียนไว้ว่า ‘เพียงแต่อาหารอย่างเดียวไม่ทำให้มนุษย์มีชีวิตอยู่ได้'”
5 แล้วอิบลิสพาท่านขึ้นไปบนที่สูง และสำแดงให้ท่านเห็นอาณาจักรต่างๆ ของโลกดุนยาในชั่วพริบตาเดียว 6 อิบลิสพูดว่า “ข้าจะมอบอำนาจและบรรดาความรุ่งโรจน์ทั้งหมดนี้ให้ท่าน ข้ารับสิ่งเหล่านี้มา ข้าจะเลือกมอบให้ใครก็ได้ 7 ทั้งหมดนี้จะเป็นของท่านถ้าท่านจะยอมก้มกราบต่อข้า”
8 อีซาตอบมันว่า “ในอัลกิตาบมีเขียนไว้ว่า ‘จงก้มกราบอัลลอฮฺผู้เป็นพระเจ้าของท่าน และรับใช้พระองค์แต่ผู้เดียว'”
9 แล้วอิบลิสพาท่านไปยังกรุงเยรูซาเล็ม ให้ท่านยืนอยู่บนยอดหลังคาของพระวิหาร แล้วพูดกับท่านว่า “ถ้าท่านเป็นอัล-มะซีฮฺผู้เป็นที่รักยิ่งของอัลลอฮฺ จงกระโดดลงไปเถิด 10 เพราะในอัลกิตาบมีเขียนไว้ว่า
‘พระองค์จะสั่งให้บรรดามลาอิกะฮฺมาคอยพิทักษ์ท่านไว้ 11 เหล่ามลาอิกะฮฺจะเอามือประคองท่านไว้ เพื่อที่ว่าแม้แต่เท้าของท่านก็จะไม่เจ็บเมื่อกระทบหิน'”
12 อีซาตอบมันว่า “ในอัลกิตาบมีกล่าวไว้ว่า ‘อย่าทดลองอัลลอฮฺผู้เป็นพระเจ้าของท่าน'”
13 เมื่ออิบลิสทดลองอีซาสิ้นทุกประการแล้ว จึงละท่านไปจนกว่าจะถึงโอกาสเหมาะ
อีซาเริ่มงานในแคว้นกาลิลี
14 หลังจากนั้น อีซากลับไปแคว้นกาลิลี ฤทธานุภาพของรุฮุลลอฮ์ทรงอยู่กับท่าน กิตติศัพท์ของท่านจึงเป็นที่เล่าลือไปทั่วแว่นแคว้นนั้น 15 ท่านสอนตามธรรมศาลาต่างๆ ทุกคนที่ได้ฟังต่างให้เกียรติชมเชยท่าน
ชาวนาซาเร็ธไม่ยอมรับอีซา
16 แล้วอีซาไปเมืองนาซาเร็ธซึ่งเป็นเมืองที่ท่านเจริญวัย ในวันบริสุทธิ์ท่านไปยังธรรมศาลาเช่นเคย และยืนขึ้นจะอ่านอัลกิตาบ 17 ก็มีผู้ส่งคัมภีร์นบียะฮฺซยาให้ท่าน อีซาคลี่ม้วนคัมภีร์นั้นออก พบข้อความที่เขียนไว้ว่า
18 “รุฮุลลอฮ์ของพระผู้เป็นเจ้าทรงอยู่เหนือข้าพเจ้า
เพราะพระองค์ทรงเลือกข้าพเจ้าให้มาเผยแผ่ข่าวดีแก่คนยากจน
พระองค์ทรงใช้ข้าพเจ้าให้ประกาศอิสรภาพแก่บรรดาเชลย
และให้คนตาบอดกลับมองเห็นได้
ให้ผู้ที่ถูกกดขี่กลับมีเสรี
19 และให้ประกาศเรื่องเวลาที่พระผู้เป็นเจ้าทรงช่วยประชากรของพระองค์ให้รอด”
20 อีซาม้วนคัมภีร์นั้นส่งคืนให้ผู้ที่ดูแลรักษาไว้แล้วนั่งลง บรรดาผู้ที่อยู่ในธรรมศาลาต่างจับตาดูท่าน 21 ท่านจึงอธิบายว่า “วันนี้ก็เป็นจริงตามที่เขียนไว้ในคัมภีร์ตอนนี้ ดังที่พวกท่านได้ยินแล้ว”
22 ทุกคนรู้สึกจับใจในถ้อยคำที่ท่านกล่าว และประหลาดใจที่ท่านกล่าวได้อย่างน่าฟัง ต่างพูดกันว่า “เอ๊ะ นี่ลูกชายยูสุฟไม่ใช่หรือ?”
23 อีซากล่าวแก่พวกเขาว่า “เรารู้ว่าพวกท่านคงอ้างสุภาษิตนี้แก่เราว่า ‘ให้หมอรักษาตัวเองเสียก่อนเถิด’ แล้วพูดกับเราอีกว่า ‘ไหน ลองทำสิ่งที่ท่านทำในเมือง
คาเปอรนาอุมให้คนในบ้านเมืองของท่านดูบ้างซิ'”
24 เราบอกความจริงแก่ท่านว่า “ไม่มีนบีคนใดได้รับการต้อนรับในเมืองของตนเลย”
25 จงฟังไว้เถิดว่า “เป็นความจริงที่มีหญิงม่ายชาวอิสรออีลหลายคนในสมัยนบีอิลยาส เมื่อฝนไม่ตกตลอดเวลาสามปีครึ่งนั้น ทำให้ทั่วประเทศอดอยาก 26 ถึงกระนั้นอัลลอฮฺก็มิได้ทรงใช้นบีอิลยาสไปหาใครในประเทศอิสรออีล แต่ไปหาหญิงม่ายในเมืองศาเรฟัทเขตแดนเมืองไซดอนเพียงคนเดียว 27 มีคนโรคเรื้อนมากมายในประเทศ
อิสรออีลสมัยนบีอัลยะซะอฺ แต่ก็ไม่มีใครหายโรคนอกจากนาอามานชาวเมืองซีเรียเพียงคนเดียว”
28 เมื่อคนทั้งหลายที่อยู่ในธรรมศาลาได้ยินท่านกล่าวเช่นนี้ก็พากันโกรธเคือง 29 ต่างลุกฮือขึ้นลากอีซาออกจากเมืองนำไปยังยอดเขาที่เมืองนั้นตั้งอยู่ ด้วยเจตนาจะผลักท่านให้ตกหน้าผา 30 แต่ท่านฝ่าฝูงชนไปตามทางของท่าน
ชายที่ถูกชัยฏอนเข้าสิง
31 แล้วอีซาไปเมืองคาเปอรนาอุมในแคว้นกาลิลี ที่ซึ่งท่านสอนประชาชนในวันบริสุทธิ์ 32 คนทั้งหลายต่างแปลกใจในการสอนของท่าน เพราะคำสั่งสอนของท่านมีอำนาจ 33 มีชายผู้หนึ่งที่ถูกชัยฏอนเข้าสิงอยู่ในธรรมศาลานั้น ร้องตะโกนเสียงดังว่า 34 “นี่ อีซาชาวนาซาเร็ธ มายุ่งกับพวกเราทำไม? ท่านมาที่นี่เพื่อทำลายเราหรือ? เรารู้แล้วว่าท่านเป็นใคร ท่านเป็นผู้บริสุทธิ์ที่อัลลอฮฺทรงส่งมา”
35 อีซาดุมันว่า “เงียบเดี๋ยวนี้นะ แล้วจงออกไปจากชายผู้นี้” ชัยฏอนทำให้ชายนั้นล้มฟาดลงต่อหน้าคนทั้งปวง แล้วมันก็ออกจากชายนั้น โดยไม่ทำให้เขาเป็นอันตรายแต่อย่างใด
36 ทุกคนที่เห็นประหลาดใจมาก ต่างพูดกันว่า “คำสั่งอะไรนี่ ช่างมีฤทธานุภาพเหลือเกิน พอท่านผู้นี้สั่ง บรรดาชัยฏอนก็ออกไปทันที” 37 แล้วเรื่องราวของอีซาก็เลื่องลือไปทั่วแว่นแคว้นนั้น
อีซารักษาคนเจ็บป่วยมากมาย
38 อีซาออกจากธรรมศาลาไปบ้านซีโมน แม่ยายของซีโมนกำลังป่วยมีไข้สูง คนในบ้านนั้นมาขอให้ท่านช่วยนาง 39 อีซาไปข้างเตียงของนางสั่งให้หายไข้ ทันใดนั้นเอง ไข้ก็หายไป นางมาคอยปรนนิบัติท่านและพวกของท่าน
40 พอพลบค่ำบรรดาผู้ที่มีญาติมิตรเจ็บป่วยเป็นโรคต่างๆ ก็พาคนเจ็บมาหาอีซา ท่านแตะต้องทุกคน รักษาเขาให้หายเป็นปกติ 41 บรรดาชัยฏอนก็ออกมาจากหลายคนร้องว่า “ท่านเป็นอัล-มะซีฮฺผู้เป็นที่รักยิ่งของอัลลอฮฺ” อีซาสั่งและห้ามมันพูด เพราะมันรู้ว่าท่านเป็นอัล-มะซีฮฺ
อีซาไปประกาศสั่งสอน
42 พอสว่าง อีซาก็ออกจากเมืองไปยังที่เปลี่ยว ประชาชนพากันมาหาท่าน และเมื่อเขาพบท่านแล้วก็พยายามหน่วงเหนี่ยวไม่ยอมให้ท่านจากพวกเขาไป 43 แต่ท่านกล่าวว่า “เราต้องเผยแผ่ข่าวดีเรื่องการปกครองของอัลลอฮฺในเมืองอื่นๆเพราะพระองค์ทรงส่งเรามาทำสิ่งนี้”
44 ดังนั้น ท่านจึงไปประกาศในธรรมศาลาทั่วเขตยูเดีย